A Responsive Approach to Curricular Needs of Turkish Educational System: Curriculum Based on Reason, Values and Culture
Keywords:
Curricular needs, Curriculum problems, Curriculum approach, Responsive approach
Abstract
The purpose of this research is to identify problems with formal curricula at different levels of education in Türkiye and to present an approach that offers solutions in line with these problems. In accordance with this purpose, document analysis design within the framework of systematic review was used in the research. In this context, the curriculum evaluation studies carried out between the years 2012-2021 were examined by using content analysis. In addition, the commonplaces of different curriculum approaches from various sources have been revealed. Curriculum evaluation studies conducted in Türkiye show that the curricula have various problems in terms of commonplaces such as teacher, learner, subject matter, context, and curriculum making. Moreover, in these studies it has been suggested that comprehensive updates be made in the curricula to solve the identified problems. Based on these findings, a curriculum approach has been proposed, which is believed to contribute to the solution of the curriculum problems. The Reason, Values, and Culture-Based Approach is a responsive approach that aims to train individuals who attach importance to mental and cultural values. In addition to the solution proposals in the approach put forward, various suggestions were presented to the institutions responsible for the curriculum development process in Türkiye and to researchers who will study corresponding issues.
Downloads
Download data is not yet available.
References
Abma, T. A. (2006). The practice and politics of responsive evaluation. American Journal of Education, 27(1), 31-43. https://doi.org/10.1177/1098214005283189
Akıncı, M. (2021). Eğitimde ölçme ve değerlendirme dersi programının değerlendirilmesi. (Unpublished PhD dissertation). Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.
Aktan, S. (2018). Curriculum studies in Türkiye: A historical perspective. New York: Palgrave Macmillan.
Akyol, B., Yılmaz, K., Çavuş, B., & Aksoy, V. (2018). Akademisyen yöneticilerin görüşlerine göre Türkiye’de yükseköğretimin sorunları. Electronic Turkish Studies, 13(11), 111-131. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.13232
Altındağ, A. (2017). Ortaokul 5. sınıf matematik dersi öğretim programının Stake'in uygunluk-olasılık modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished PhD dissertation). Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Apple, M. W. (1990). Ideology and curriculum (2nd ed.). New York: Routledge.
Arslan, M. (2000). Cumhuriyet dönemi ilköğretim programları ve belli başlı özellikleri. Retrieved from https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/146/aslan.htm
Aslan, E. (2010). Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk ders kitapları. Eğitim ve Bilim, 35(158), 215-231.
Aydın, M. Ş. (2005). Cumhuriyet döneminde din eğitimi öğretmeni. İstanbul: DEM Yayınları.
Balım, D. (2020). Beşinci sınıf İngilizce ağırlıklı öğretim programının aydınlatıcı değerlendirme modeliyle değerlendirilmesi. (Unpublished master’s thesis). Pamukkale Üniversitesi, Denizli, Türkiye.
Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
Bümen, N. T. (2019). Türkiye’de merkeziyetçiliğe karşı özerklik kıskacında eğitim programları: Sorunlar ve öneriler. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(1), 175-185. https://doi.org/10.24106/kefdergi.2450
Celkan, H. Y. (1991). Beşerî kültürün temel öğesi aile. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 1(1), 1-4.
Coburn, C. E. & Stein, M. K. (2006). Communities of practice theory and the role of teacher professional community in policy implementation. In Honig, M. (ed.), New directions in education policy implementation: Confronting complexity (pp. 25-46). New York: State University of New York Press.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston: Pearson Prentice Hall.
Creswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry & research design: choosing among five approaches (2nd ed.). California, CA: SAGE Publications.
Çetin, H., İbrahim, M., Aydın, S., & Yazıcı, N. (2018). İlköğretim matematik öğretmen adaylarının Türk eğitim sistemi sorunlarına ilişkin görüşleri ve çözüm önerileri. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 12(25), 117-135. https://doi.org/10.29329/mjer.2018.153.7
Çobanoğlu, R., & Yıldırım, A. (2021). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları: Cumhuriyet’in ilanından günümüze tarihsel bir analiz. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 19(2), 810-830. https://doi.org/10.37217/tebd.912329
Demirel, Ö. (2017). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya (25th ed.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de program geliştirme uygulamaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 27-43.
Dewey, J. (1991). The school and society/The child and the curriculum (Edited by Philip W. Jackson). Chicago: University of Chicago.
Dinçer, B. (2013). 7. sınıf İngilizce öğretim programının Stufflebeam'in Bağlam-Girdi-Süreç-Ürün (CIPP) modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished PhD dissertation). Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın, Türkiye.
Durkheim, E. (1993). Ethics and the sociology of morals (R. T. Hall, Translated) New York: Prometheus Books.
Eğitim Reformu Girişimi [ERG]. (2017). Öğretim programları arka plan raporu. Retrieved from https://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/Ogretim_Programlari_Arka_Plan_Raporu.pdf
Eisner, E. (1994). Cognition and curriculum reconsidered (2nd ed.). New York: Teachers College Press.
Eyiol, K. Ö. (2019). Ortaokul matematik uygulamaları öğretim programının Eisner’in eğitsel eleştiri modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished master’s thesis). Pamukkale Üniversitesi, Denizli, Türkiye.
Fitzpatrick, J. L., Sanders, J. R., & Worthen, B. R. (2011). Curriculum evaluation: Alternative approaches and practical guidelines (4th ed.). New Jersey: Pearson Education Inc.
Forbes, C. (2016). A pragmatic, existentialist approach to the scientific realism debate. Synthese, 194(9), 3327-3346. https://doi.org/10.1007/s11229-016-1015-2
Frase, L. E., Fenwick, W. E., & William, K. P. (1995). The curriculum management audit. Improving school quality. Lancaster, PA: Technomic.
Genç, S. Z. (2018). Kültür ve eğitim. E. Köse & S. Z. Genç (Eds.). Eğitim sosyolojisi içinde (ss. 115-160). Ankara: Pegem Akademi.
Goleman, D., & Senge, P. (2014). The triple focus: A new approach to education. Florence, MA: More Than Sound.
Gottschalk, F. (2019). Impacts of technology use on children: Exploring literature on the brain, cognition and well-being. OECD Education Working Paper No. 195.
Görgen, İ. (2013). Program geliştirmede temel kavramlar. H. Şeker (Ed.). Eğitimde program geliştirme kavramlar yaklaşımlar içinde (ss. 1-18). Ankara: Anı Yayıncılık.
Green S., & Higgins S. (2008). Cochrane handbook for systematic reviews of interventions. England: John Wiley & Sons Ltd.
Helvacı, A. (2008). Eğitimle ilgili temel kavramlar. F. Ereş (Ed.). Eğitim bilimine giriş içinde (ss. 1-19). Ankara: Maya Akademi.
Hidayah, N., Yuliana, A. T., & Hanafi, H. (2020). Theoretical validity of Problem Focused-Coping Skill Guideline to Develop Students’ Critical Thinking Skills. Jurnal Kajian Bimbingan Dan Konseling, 5(4), 183-191. https://doi.org/10.17977/um001v5i42020p183
Jabbar, H. (2016). Selling schools: Marketing and recruitment strategies in New Orleans. Peabody Journal of Education, 91(1), 4-23. https://doi.org/10.1177/0895904819874756
Joyce, B., Weil, M. & Showers, B. (2004). Models of teaching (7th ed.). Boston: Allyn & Bacon.
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kavcar, C. (1980). Nitelikli öğretmen sorunu. Eğitim ve Bilim, 5(28), 17-22.
Kendall, J. (2011). Understanding common core state standards. Alexandria, VA: Associate for Supervision and Curriculum Development.
Kısakürek, M. A. (1969). Eğitim programlarının geliştirilmesi ile öğretim süreçleri arasındaki ilişkiler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(1), 45-53.
Kohlberg, L. (1975). The cognitive-developmental approach to moral education. The Phi Delta Kappan, 56(10), 670-677.
Kuiper, W., & Berkvens, J. (2013). Balancing curriculum regulation and freedom across Europe. SLO, Enschede: CIDREE Yearbook.
Kurt, A. (2016). 4. sınıf İngilizce dersi öğretim programının bağlam, girdi, süreç, ürün modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished master’s thesis). Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.
Levine, D. N. (2007). Powers of the mind: The reinvention of liberal learning in America. Chicago: University of Chicago.
Marsh, C. J., & Willis, G. (2007). Curriculum: Alternative approaches, ongoing issues. New Jersey, NJ: Pearson Prentice Hall.
Martin, J. (2002). The education of John Dewey: A biography. New York: Columbia University.
Mertens, D. M. (2002). The evaluator’s role in the transformative context. In K. E. Ryan & T. A. Schwandt (Eds.), Exploring evaluator role and identity: Evaluation and society (pp. 103-117). Greenwich, CT: IAP.
Mertens, D. M., & Wilson, A. T. (2019). Program evaluation theory and practice (2nd ed.). Guilford Publications.
Miller, M. D., Linn, R. L., & Gronlund, N. E. (2009). Measurement and assessment in teaching (10th ed.). New Jersey: Pearson Education, Inc.
MoNE. (2005). Talim Terbiye Kurulu program geliştirme çalışmaları. Retrieved from http://web.archive.org/web/20100415010624/http://ttkb.meb.gov.tr/programlar/prog_giris/prg_giris.pdf
MoNE. (2017). Müfredatta yenileme ve değişiklik çalışmalarımız üzerine. Retrieved from http://ttkb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_07/18160003_basin_aciklamasi-program.pdf
Null, W. (2017). Curriculum: from theory to practice (2nd ed.). Maryland: Rowman & Littlefield Publishing.
Null, W. (2011). Curriculum: from theory to practice. Maryland: Rowman & Littlefield Publishing
O’Leary, Z. (2017). The essential guide to doing your research project. London: SAGE Publications Inc.
Organisation for Economic Co-operation and Development [OECD]. (2020). Curriculum (re)design: A series of thematic reports from the OECD Education 2030 project. Retrieved from https://www.oecd.org/education/2030-project/contact/brochure-thematic-reports-on-curriculum-redesign.pdf
Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2018). Curriculum: Foundations, principles, and issues (2nd ed.). Edinburgh: Pearson Education Limited.
Ornstein, A. C., Levine, D. U., Gutek, G., & Vocke, D. E. (2016). Foundations of education. Cengage learning.
Özdemir, S. M. (2009). Eğitimde program değerlendirme ve Türkiye’de eğitim programlarını değerlendirme çalışmalarının incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 126-149.
Patton, M. Q. (2015). Qualitative research and evaluation methods (4th ed.). Thousand Oaks. CA.: Sage Publications.
Penuel, W., & L. Shepard (2016). Social models of learning and assessment in the handbook of cognition and assessment. Hoboken: John Wiley & Sons.
Peters, R. S. (2010). Education and the educated man. In R. F. Dearden, , P. H. Hirst, & R. S. Peters (Eds.). (2010). Education and the development of reason (pp. 1-13). London: Routledge & Kegan Paul Ltd.
Pinar, W. F., Reynolds, W. M., Slattery, P., & Taubman, P. M. (1995). Understanding curriculum. New York: Peter Lang.
Samuels, R. (2017). Educating inequality: beyond the political myths of higher education and the job market. New York: Routledge.
Schwab, J. J. (1973). The practical 3: Translation into curriculum. The school review, 81(4), 501-522.
Shepard, L. A., Penuel W. R., & Pellegrino J. W. (2018). Using learning and motivation theories to coherently link formative assessment, grading practices, and large-scale assessment. Educational Measurement: Issues and Practice, 37 (1), 21-34. https://doi.org/10.1111/emip.12189
Singer, J. B. (2006). The socially responsible existentialist: A normative emphasis for journalists in a new media environment. Journalism studies, 7(1), 2-18. https://doi.org/10.1080/14616700500450277
Stake, R. E. (2013). Responsive evaluation IV. In M. C. Alkin (Ed.) Evaluation roots. A wider perspective of theorists’ views and influences (pp. 189-197). Los Angeles: SAGE Publications, Inc.
Stake, R. E. (2011). Program evaluation particularly responsive evaluation. Journal of Multi-Disciplinary Evaluation, 7(15), 180-201.
Standridge, M. (2002). Behaviourism. In M. Orey (Ed.), Emerging perspectives on learning, teaching, and technology (pp. 271-277). Bloomington: AECT Publishing.
Stufflebeam, D. L., & Coryn, C. L. S. (2014). Evaluation theory, models, and applications (2nd ed.). San Francisco: Josey-Bass.
Stufflebeam, D. L., Madaus, G. F., & Kellaghan, T. (2000). Evaluation models: Viewpoints on educational and human services evaluation (2nd ed.). Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
Şen, H. Ş., & Erişen, Y. (2002). Öğretmen yetiştiren kurumlarda öğretim elemanlarının etkili öğretmenlik özellikleri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 99-116.
Şener, G. (2018). Türkiye’de yaşanan eğitim sorunlarına güncel bir bakış. Milli eğitim dergisi, 47(218), 187-200.
Tekışık, H. H. (1986). Türkiye'de öğretmenlik mesleği ve sorunları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 24-33.
Tyler, R. (2013). Basic principles of curriculum and instruction (with a foreword by Peter S. Hiebowitsh). Chicago: The University of Chicago Press.
Uçar Kaplan, E. (2015). Okul öncesi öğretmenlerinin yönetim ile yaşadığı sorunlar ve çözüm önerileri. Yaşadıkça Eğitim, 29(1), 49-64.
Uşun, S. (2012). Eğitimde program değerlendirme: Süreçler yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Anı Yayıncılık.
Van den Akker, J. (2006). Curriculum development re-invented. In Letschert, J. (Ed.), Curriculum development re-invented (pp. 16-30). Enschede: SLO (Netherlands institute for curriculum development).
Varış, F. (1998). Temel kavramlar ve program geliştirmeye sistematik yaklaşım. A. Hakan (Ed.), Eğitim bilimlerinde yenilikler içinde (ss. 3-19). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.
Wiles, J. & Bondi, J. (1993). Curriculum development: A guide to practice. New York, NY: McMillan Publishing Company.
Yapıcıoğlu, D. K., Kara, D. A. & Sever, D. (2016). Türkiye’de program değerlendirme çalışmalarında eğilimler ve sorunlar: alan uzmanlarının gözüyle. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 6(12), 91-113.
Yıldırım, A. (1994). Program geliştirme modelleri ve ülkemizdeki program geliştirme çalışmalarına etkileri. I. Eğitim Bilimleri Kongresi Bildiri Tam Metinleri Kitabı, Cilt I içinde (ss. 150-162). Adana: Çukurova Üniversitesi Basımevi.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9th ed.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yüksel, İ., & Sağlam, M. (2014). Eğitimde program değerlendirme (2nd ed.). Ankara: Pegem Akademi.
Akıncı, M. (2021). Eğitimde ölçme ve değerlendirme dersi programının değerlendirilmesi. (Unpublished PhD dissertation). Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.
Aktan, S. (2018). Curriculum studies in Türkiye: A historical perspective. New York: Palgrave Macmillan.
Akyol, B., Yılmaz, K., Çavuş, B., & Aksoy, V. (2018). Akademisyen yöneticilerin görüşlerine göre Türkiye’de yükseköğretimin sorunları. Electronic Turkish Studies, 13(11), 111-131. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.13232
Altındağ, A. (2017). Ortaokul 5. sınıf matematik dersi öğretim programının Stake'in uygunluk-olasılık modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished PhD dissertation). Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Apple, M. W. (1990). Ideology and curriculum (2nd ed.). New York: Routledge.
Arslan, M. (2000). Cumhuriyet dönemi ilköğretim programları ve belli başlı özellikleri. Retrieved from https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/146/aslan.htm
Aslan, E. (2010). Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk ders kitapları. Eğitim ve Bilim, 35(158), 215-231.
Aydın, M. Ş. (2005). Cumhuriyet döneminde din eğitimi öğretmeni. İstanbul: DEM Yayınları.
Balım, D. (2020). Beşinci sınıf İngilizce ağırlıklı öğretim programının aydınlatıcı değerlendirme modeliyle değerlendirilmesi. (Unpublished master’s thesis). Pamukkale Üniversitesi, Denizli, Türkiye.
Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
Bümen, N. T. (2019). Türkiye’de merkeziyetçiliğe karşı özerklik kıskacında eğitim programları: Sorunlar ve öneriler. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(1), 175-185. https://doi.org/10.24106/kefdergi.2450
Celkan, H. Y. (1991). Beşerî kültürün temel öğesi aile. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 1(1), 1-4.
Coburn, C. E. & Stein, M. K. (2006). Communities of practice theory and the role of teacher professional community in policy implementation. In Honig, M. (ed.), New directions in education policy implementation: Confronting complexity (pp. 25-46). New York: State University of New York Press.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston: Pearson Prentice Hall.
Creswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry & research design: choosing among five approaches (2nd ed.). California, CA: SAGE Publications.
Çetin, H., İbrahim, M., Aydın, S., & Yazıcı, N. (2018). İlköğretim matematik öğretmen adaylarının Türk eğitim sistemi sorunlarına ilişkin görüşleri ve çözüm önerileri. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 12(25), 117-135. https://doi.org/10.29329/mjer.2018.153.7
Çobanoğlu, R., & Yıldırım, A. (2021). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları: Cumhuriyet’in ilanından günümüze tarihsel bir analiz. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 19(2), 810-830. https://doi.org/10.37217/tebd.912329
Demirel, Ö. (2017). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya (25th ed.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de program geliştirme uygulamaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 27-43.
Dewey, J. (1991). The school and society/The child and the curriculum (Edited by Philip W. Jackson). Chicago: University of Chicago.
Dinçer, B. (2013). 7. sınıf İngilizce öğretim programının Stufflebeam'in Bağlam-Girdi-Süreç-Ürün (CIPP) modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished PhD dissertation). Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın, Türkiye.
Durkheim, E. (1993). Ethics and the sociology of morals (R. T. Hall, Translated) New York: Prometheus Books.
Eğitim Reformu Girişimi [ERG]. (2017). Öğretim programları arka plan raporu. Retrieved from https://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/Ogretim_Programlari_Arka_Plan_Raporu.pdf
Eisner, E. (1994). Cognition and curriculum reconsidered (2nd ed.). New York: Teachers College Press.
Eyiol, K. Ö. (2019). Ortaokul matematik uygulamaları öğretim programının Eisner’in eğitsel eleştiri modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished master’s thesis). Pamukkale Üniversitesi, Denizli, Türkiye.
Fitzpatrick, J. L., Sanders, J. R., & Worthen, B. R. (2011). Curriculum evaluation: Alternative approaches and practical guidelines (4th ed.). New Jersey: Pearson Education Inc.
Forbes, C. (2016). A pragmatic, existentialist approach to the scientific realism debate. Synthese, 194(9), 3327-3346. https://doi.org/10.1007/s11229-016-1015-2
Frase, L. E., Fenwick, W. E., & William, K. P. (1995). The curriculum management audit. Improving school quality. Lancaster, PA: Technomic.
Genç, S. Z. (2018). Kültür ve eğitim. E. Köse & S. Z. Genç (Eds.). Eğitim sosyolojisi içinde (ss. 115-160). Ankara: Pegem Akademi.
Goleman, D., & Senge, P. (2014). The triple focus: A new approach to education. Florence, MA: More Than Sound.
Gottschalk, F. (2019). Impacts of technology use on children: Exploring literature on the brain, cognition and well-being. OECD Education Working Paper No. 195.
Görgen, İ. (2013). Program geliştirmede temel kavramlar. H. Şeker (Ed.). Eğitimde program geliştirme kavramlar yaklaşımlar içinde (ss. 1-18). Ankara: Anı Yayıncılık.
Green S., & Higgins S. (2008). Cochrane handbook for systematic reviews of interventions. England: John Wiley & Sons Ltd.
Helvacı, A. (2008). Eğitimle ilgili temel kavramlar. F. Ereş (Ed.). Eğitim bilimine giriş içinde (ss. 1-19). Ankara: Maya Akademi.
Hidayah, N., Yuliana, A. T., & Hanafi, H. (2020). Theoretical validity of Problem Focused-Coping Skill Guideline to Develop Students’ Critical Thinking Skills. Jurnal Kajian Bimbingan Dan Konseling, 5(4), 183-191. https://doi.org/10.17977/um001v5i42020p183
Jabbar, H. (2016). Selling schools: Marketing and recruitment strategies in New Orleans. Peabody Journal of Education, 91(1), 4-23. https://doi.org/10.1177/0895904819874756
Joyce, B., Weil, M. & Showers, B. (2004). Models of teaching (7th ed.). Boston: Allyn & Bacon.
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kavcar, C. (1980). Nitelikli öğretmen sorunu. Eğitim ve Bilim, 5(28), 17-22.
Kendall, J. (2011). Understanding common core state standards. Alexandria, VA: Associate for Supervision and Curriculum Development.
Kısakürek, M. A. (1969). Eğitim programlarının geliştirilmesi ile öğretim süreçleri arasındaki ilişkiler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(1), 45-53.
Kohlberg, L. (1975). The cognitive-developmental approach to moral education. The Phi Delta Kappan, 56(10), 670-677.
Kuiper, W., & Berkvens, J. (2013). Balancing curriculum regulation and freedom across Europe. SLO, Enschede: CIDREE Yearbook.
Kurt, A. (2016). 4. sınıf İngilizce dersi öğretim programının bağlam, girdi, süreç, ürün modeline göre değerlendirilmesi. (Unpublished master’s thesis). Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.
Levine, D. N. (2007). Powers of the mind: The reinvention of liberal learning in America. Chicago: University of Chicago.
Marsh, C. J., & Willis, G. (2007). Curriculum: Alternative approaches, ongoing issues. New Jersey, NJ: Pearson Prentice Hall.
Martin, J. (2002). The education of John Dewey: A biography. New York: Columbia University.
Mertens, D. M. (2002). The evaluator’s role in the transformative context. In K. E. Ryan & T. A. Schwandt (Eds.), Exploring evaluator role and identity: Evaluation and society (pp. 103-117). Greenwich, CT: IAP.
Mertens, D. M., & Wilson, A. T. (2019). Program evaluation theory and practice (2nd ed.). Guilford Publications.
Miller, M. D., Linn, R. L., & Gronlund, N. E. (2009). Measurement and assessment in teaching (10th ed.). New Jersey: Pearson Education, Inc.
MoNE. (2005). Talim Terbiye Kurulu program geliştirme çalışmaları. Retrieved from http://web.archive.org/web/20100415010624/http://ttkb.meb.gov.tr/programlar/prog_giris/prg_giris.pdf
MoNE. (2017). Müfredatta yenileme ve değişiklik çalışmalarımız üzerine. Retrieved from http://ttkb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_07/18160003_basin_aciklamasi-program.pdf
Null, W. (2017). Curriculum: from theory to practice (2nd ed.). Maryland: Rowman & Littlefield Publishing.
Null, W. (2011). Curriculum: from theory to practice. Maryland: Rowman & Littlefield Publishing
O’Leary, Z. (2017). The essential guide to doing your research project. London: SAGE Publications Inc.
Organisation for Economic Co-operation and Development [OECD]. (2020). Curriculum (re)design: A series of thematic reports from the OECD Education 2030 project. Retrieved from https://www.oecd.org/education/2030-project/contact/brochure-thematic-reports-on-curriculum-redesign.pdf
Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2018). Curriculum: Foundations, principles, and issues (2nd ed.). Edinburgh: Pearson Education Limited.
Ornstein, A. C., Levine, D. U., Gutek, G., & Vocke, D. E. (2016). Foundations of education. Cengage learning.
Özdemir, S. M. (2009). Eğitimde program değerlendirme ve Türkiye’de eğitim programlarını değerlendirme çalışmalarının incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 126-149.
Patton, M. Q. (2015). Qualitative research and evaluation methods (4th ed.). Thousand Oaks. CA.: Sage Publications.
Penuel, W., & L. Shepard (2016). Social models of learning and assessment in the handbook of cognition and assessment. Hoboken: John Wiley & Sons.
Peters, R. S. (2010). Education and the educated man. In R. F. Dearden, , P. H. Hirst, & R. S. Peters (Eds.). (2010). Education and the development of reason (pp. 1-13). London: Routledge & Kegan Paul Ltd.
Pinar, W. F., Reynolds, W. M., Slattery, P., & Taubman, P. M. (1995). Understanding curriculum. New York: Peter Lang.
Samuels, R. (2017). Educating inequality: beyond the political myths of higher education and the job market. New York: Routledge.
Schwab, J. J. (1973). The practical 3: Translation into curriculum. The school review, 81(4), 501-522.
Shepard, L. A., Penuel W. R., & Pellegrino J. W. (2018). Using learning and motivation theories to coherently link formative assessment, grading practices, and large-scale assessment. Educational Measurement: Issues and Practice, 37 (1), 21-34. https://doi.org/10.1111/emip.12189
Singer, J. B. (2006). The socially responsible existentialist: A normative emphasis for journalists in a new media environment. Journalism studies, 7(1), 2-18. https://doi.org/10.1080/14616700500450277
Stake, R. E. (2013). Responsive evaluation IV. In M. C. Alkin (Ed.) Evaluation roots. A wider perspective of theorists’ views and influences (pp. 189-197). Los Angeles: SAGE Publications, Inc.
Stake, R. E. (2011). Program evaluation particularly responsive evaluation. Journal of Multi-Disciplinary Evaluation, 7(15), 180-201.
Standridge, M. (2002). Behaviourism. In M. Orey (Ed.), Emerging perspectives on learning, teaching, and technology (pp. 271-277). Bloomington: AECT Publishing.
Stufflebeam, D. L., & Coryn, C. L. S. (2014). Evaluation theory, models, and applications (2nd ed.). San Francisco: Josey-Bass.
Stufflebeam, D. L., Madaus, G. F., & Kellaghan, T. (2000). Evaluation models: Viewpoints on educational and human services evaluation (2nd ed.). Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
Şen, H. Ş., & Erişen, Y. (2002). Öğretmen yetiştiren kurumlarda öğretim elemanlarının etkili öğretmenlik özellikleri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 99-116.
Şener, G. (2018). Türkiye’de yaşanan eğitim sorunlarına güncel bir bakış. Milli eğitim dergisi, 47(218), 187-200.
Tekışık, H. H. (1986). Türkiye'de öğretmenlik mesleği ve sorunları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 24-33.
Tyler, R. (2013). Basic principles of curriculum and instruction (with a foreword by Peter S. Hiebowitsh). Chicago: The University of Chicago Press.
Uçar Kaplan, E. (2015). Okul öncesi öğretmenlerinin yönetim ile yaşadığı sorunlar ve çözüm önerileri. Yaşadıkça Eğitim, 29(1), 49-64.
Uşun, S. (2012). Eğitimde program değerlendirme: Süreçler yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Anı Yayıncılık.
Van den Akker, J. (2006). Curriculum development re-invented. In Letschert, J. (Ed.), Curriculum development re-invented (pp. 16-30). Enschede: SLO (Netherlands institute for curriculum development).
Varış, F. (1998). Temel kavramlar ve program geliştirmeye sistematik yaklaşım. A. Hakan (Ed.), Eğitim bilimlerinde yenilikler içinde (ss. 3-19). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.
Wiles, J. & Bondi, J. (1993). Curriculum development: A guide to practice. New York, NY: McMillan Publishing Company.
Yapıcıoğlu, D. K., Kara, D. A. & Sever, D. (2016). Türkiye’de program değerlendirme çalışmalarında eğilimler ve sorunlar: alan uzmanlarının gözüyle. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 6(12), 91-113.
Yıldırım, A. (1994). Program geliştirme modelleri ve ülkemizdeki program geliştirme çalışmalarına etkileri. I. Eğitim Bilimleri Kongresi Bildiri Tam Metinleri Kitabı, Cilt I içinde (ss. 150-162). Adana: Çukurova Üniversitesi Basımevi.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9th ed.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yüksel, İ., & Sağlam, M. (2014). Eğitimde program değerlendirme (2nd ed.). Ankara: Pegem Akademi.
Published
2022-06-18
Section
Articles
How to Cite
Akıncı, M., & Kurt, A. (2022). A Responsive Approach to Curricular Needs of Turkish Educational System: Curriculum Based on Reason, Values and Culture. International Journal of Curriculum and Instructional Studies (IJOCIS), 12(1), 215-246. https://doi.org/https://doi.org/10.31704/ijocis.2022.010
